من وشبهایی که سخت صبح میشوند...

من و آوای سکوت شبانگاهم...

من پر بودنم از خالی بودنت اینجا...

من وفریاد هایم از سکوت...

من وعالمی که چشم دیدنمان را ندارد...

من وهق هق های بی صدایم...

من و زانو هایم که شبها درآغوششان میکشم...

من و اوهام نجوایت که مرا میخوانی...

من و دلتنگی

من و نبودنت

من وگریه

نگران من نباش!

مرا تنها نمیگذارند...

نمیبینی؟!

من و این همه غصه...!!!

من خواهم جنگید...!

نه با بیگانه و متجاوز و جنایتکار...

با این "روزها"...!

بتازانید ای روزها!

از پشت و روبرو خنجر زنید...

بر دل و جانم زنید...

مرا یکه وتنها در این رزم با زمان نفرین شده به جنگ وادارید...

...

به تنهایی شبهایم ننگرید...

منم بانویی از تبار شیرمردان!

.

بتازانید ای روزها

من خواهم جنگید...!

دور از اینجا که باشی...

تمام خیابانهای شهر یک مرد که آرام در آن قدم بزند کم دارند...

هوای شهر یک نفس گرم کم دارد...

سنگ فرش خیابانها یک نگاه سر به زمین دوخته کم دارند...

صدای هیاهوی شهر صوت تپش یک قلب را کم دارد...

اصلا کل دنیایم "یک نفر" کم دارد...

.

دور از اینجا که باشی،

یک شهر از تو خالیست

اینجا برایم توخالیست...!

دست به جنگ برداشتست جهانی...

سر به شیون گذاشتست حتی خاک این ملک پادشاهی خلیفه الله از ظلم صاحبان خویش به یکدیگر...

به خون نشستست خاک سرشت انسان، سجده گاه فرشتگان، مبعوث گه پیام آوران قرب الهی...

به سوگ آوردست این ظلم چشمان زیبای کودکان را ...

.

.

پروردگارا...

جهانی سر به سودای موعودت برداشته...

بر ما عرضه  دار سعادت رهایی را به واسطه ی منجی جهان...

فکر نمیکنم بلندای قدت آنقدری باشد که نتوانی زیر پایت را ببینی...

حال بنگر و ببین که بی اعتنا زندگی دیگران را زیر پایت له کردی در حالی که،

نمیدانی زندگی هایشان امید های آینده است...

برای کودکان غزه...

+نوشته دوم دست نویس خواهر 11 سالم هست!

چون قشنگ نوشته بود بش قول دادم اینجا بنویسمش...

با زبون دلش خیلی زیبا نوشته امیدوارم شما هم حس منو بش داشته باشید!