چه زیبا نامت را با "جان" صدا میزند...

دیروز "جان من" بودی،

امروز "جان او"...

از نامت قلعه ی جان ساخته بودم،

"جان" میدادم برای جان گفتنت،

قسمهایم همه "جان من" بود که مبادا جان تو در میان باشد...

باور نمیکنی؟

به جان تو!!!

.

.

.

رفتی و من ماندم بی جان...!

جان چند نفر را این گونه گرفته ای فرشته ی مرگ؟! .. .   .     .