زغباری روی این زمین تا کوهی سر به فلک کبریایی...

ز قطره بارانی لطیف تا خشمگین دریایی ژرف...

ز نازک پرتو نور سپیده دمان تا سوزنده خورشید تابان کهکشان...

ز گلی خشک تا سجده ملائک بر انسانی خلیفه الله فی الارض...

همه را یگانه مهربان هستی نعمت وجود کرامت فرمودست،

که تا این جهان همه از برای انسان و انسان از برای معبود باشد...

که نباشد برای بنده جز خدایش یاوری در این هستی...

.

قسم به یگانه معبود مهربان ، که این  شبها چشم انتظار بندگان است تا در آغوششان کشد...!

.

پروردگارا رویمان به سوی کرمت ؛ بر این جهان منجی فرست که ناحق در این سرزمین سر به فلک برداشتست...

آمین.  .    .     .        .