*******آخرشم يه شعر تقديم بهت که تا آخر خوندي*******

تا نگاهي پشت سر کردم

پشت هر جاي پا درختي بود

اين درختان هويتم بودند

من...!!!!!!!!!!

تبر...!

انتخاب سختي بود...

ترسم از مرگ بيشتر ميشد

تا تبر روي دوش چرخاندن...

هر درختي که ضربه اي ميخورد...

زير آوار درد،

ميماندم....!

توي هر برگ هم تو هم من بوديم...

ساقها ساق پاي ما بودند...

آن تبر حکم قتل مارا داشت...

اين درختان،

بجاي ما بودند....