گر مقياس کربلا نبود و اگر زينب(س) نبود چه بسيار مردان و زناني که در نيمه‌ي راه باز مي‌ماندند.

- صبر زينب يک شورش بر اساس حياتي معقول است که همواره در بحراني‌ترين شرايط، بهترين جهت را براي تاريخ و زمانه ساخته و پرداخته کرده و عالمي را درس داده است.

- بانويي که وقتي بر عمرسعد خطابه ميخواند, مصيبت را بزرگتر از فهم و عقل او ميشمرد.

- زماني که فقط خود اوست و خدا و کشتهي غرقه به خونش، دستان خود را به زير آن پاره پاره تن ميبرد و تمام وجودش غرق در محبت و معرفت به خداوند التماس ميکند: «ربنا تقبل منا هذا القربان»

- اين ايمان و باور است که زينب را به چنان صبوري فراميخواند و صبوري او عين علم اوست