پرواز را پرنده ! ديگر به ذهن مسپار

شايد از ابتدا هم تقدير من سفر بود

کوچي بدون مقصد از سرزمين پندار

از پوچ پوچ رويا ، تا پيچ پيچ کابوس

از شوق زنده بودن... تا خنده اي سرِ دار