روز از پس روز دانه به دانه تسبیح گرداندم...

به تسبیح می ماند زندگی این روزهایم...

نفسهایم را

خنده هایم را 

لحظه هایم را

میشمارد...

.

میشمارد مرا زندگی...

.

.

تسبیح به سخن آی و این بار تو ذکر مرا بخوان...

آشکار کن آنچه به آتش کشید مرا که تو همدم دستان منی و گواهی که 

من چه با درد نوشتم و او چه با لبخند به آتش کشید...

"سبح بحمده" بارالها...

من چشم  فرو بستم بر این آتش ... به همین تسبیح قسم...!